دوێکه هاوڕێیه‌کی ده‌ورانی لاوه‌‌تی خۆم دیت. دوای ئه‌وه له ماڵ هاوڕێیه‌کی دیکه‌دا پێکه‌وه سێ که‌سی دانیشتین، ئیتر وه‌ک جاران دیسان بۆ ته‌سکینی دڵ که‌وتینه‌ بیر رۆژانی رابردوو و ده‌ستمان کرد به‌ گێڕانه‌وه‌ی بیره‌وه‌ری‌یه‌ک که نزیک بوو سه‌ری یه‌کمان (شاهۆ لۆنی) به بادا بدا! من باش به‌سه‌ر هاته‌که‌م له بیر مابوو، به‌لام ئه‌و دوو هاوڕێکه‌ی دیکه‌ش له نێوان گێڕانه‌وه‌که‌ی من دا، جار و بار یارمه‌تیان ده‌دا و به‌سه‌ر هاته‌که‌یان بۆ ته‌کمیل تر ده‌کرد. به‌ڵام پێش ئه‌وه‌ی به‌سه‌رهاته‌که بگێڕمه‌وه ده‌بێ ئه‌وه‌ش بڵێم که هه‌ر سێکمان خه‌ڵکی ناوچه‌ی بێڵه‌واری سه‌ر به کامێرانین و بنه‌ماڵه‌کانمان له‌ مێژ‌ه یه‌کتری ده‌ناسن و دێی من و کاک شاهۆ به‌قه‌وڵی لای ئێمه‌ ته‌نیا "یاڵ" (ملله‌، که‌ل، کێوێکی نزم) ێکی به‌ینه. به‌سه‌رهاته‌که‌ش ئه‌مه‌ بوو:
" ئێمه‌ هه‌رسێکمان پێشمه‌رگه‌ی هێزی "بێستوون"ی حدکا له ناوچه‌ی کامیاران و کرماشان بووین، دیاره له لکی جۆراوجۆردا بووین. رۆژێک دوای شه‌ڕ و تێکهه‌ڵچوونێکی تووند و تیژ که‌ له‌ سه‌ر له به‌یانی تاکوو ئێواره‌ دره‌نگانی کێشابوو و چه‌ک و چۆڵێکی زۆر گیرابوو، گه‌ڕاینه‌وه بۆ بناری کێوی شاهۆ بۆ پشوودان و ماندووی ده‌ر کرن. ئه‌و کاته من له به‌ر ئه‌وه کادری ده‌رمانی بووم و کۆڵه پشتی‌یه‌کی گه‌وره‌م پڕ له ده‌وار ده‌رمان پێبوو، نه‌م ده‌توانی هێنده چه‌ک و چۆڵی قورس هه‌لگرم، شه‌هید کاک سالار ئیبراهی (فه‌رمانده) و شه‌هید ئه‌حمه‌د موزه‌فه‌ری (ئه‌حله مسری، جێگری کاک سالار) به‌زه‌ییان به‌و هه‌موو باره‌ قورسه‌ی مندا هاتبوو و کلاشێنکۆفه‌که‌ی خۆم که زۆر قورس بوو، گۆڕان به یه‌کێک له کلاشێنکۆفه سووکه‌کان (لای ئێمه پێیان ده‌وت ده‌ریایی، قۆناخێکی سووک و کاچۆیی هه‌بوو و زممه‌یه‌کی باریکیشی هه‌بوو)یان به‌ من دا و ئه‌وه‌ی چه‌کی ده‌گۆڕیه‌وه بۆیان نوێ ده‌کرده‌وه و پاشماوه‌کانیان ده‌برد له چاڵیان ده‌کرد. شه‌و ره‌نگان به بریندارێکه‌وه گه‌یشتنه‌ شوێنی مه‌به‌ست و مانوو و شه‌که‌ت بۆی خه‌وتین.
به‌یانی له گه‌ڵ خۆرهه‌لاتن دا ئه‌حله مسری به جنێودان و کفر کردن به ناوماندا ده‌گه‌ڕا و خه‌به‌ری ده‌کردینه‌وه‌. هه‌ر ده‌یوت: هه‌لسن خوان نا ق... خ... ده‌ورمان گیراوه‌!... ئێمه‌ش هه‌تا خۆمان پێچایه‌وه دیتمان ئه‌وا سێ چه‌کدار له خوار ئێمه‌وه له ژێره‌وه به‌ره‌و ئێمه دێن! دیاره ئه‌و کاته‌ش وه‌ك ئێستا بێسم و مه‌کینه‌ی پێشکه‌وتوو نه‌بوو، هه‌ر هێزێک بێسیمێکی سه‌ره‌کی (مادر) و یه‌ک دوو دانه "پی ئار سی"یان هه‌بوو، ئێمه کاتێک له یه‌کتری هه‌لده‌بڕاین ئیتر ئاگامان له یه‌کتری نه‌ده‌ما. ئه‌وه‌ش بڵێم که پێشمه‌رگه به زۆری که‌واو پاتۆڵی بۆر و خاکی ره‌نگیان هه‌بوو. به‌ڵام ئه‌و سێ که‌سه به‌ره‌و رووی ئێمه ده‌هاتن یه‌کیان که‌واو پاتۆڵی تووسی وه‌س سوور و نارنجی له به‌ردا بوو، ئه‌مه‌ش بوو به هۆی ئه‌وه که ئێمه ئیتر دڵنیا بووین که ئه‌مان جاشن.

له پێشدا ئه‌حله مسری و پاشانیش ئێمه نه‌مانهێشت ئه‌ونا ته‌قه بکه‌ن و دایانمان گرت، جا لێیانده‌ن. بوو به حه‌شرێک که‌س ئاگای له که‌س نه‌ما، مه‌یدانێکی باشیش بوو بۆ ئه‌وانه‌ی وه‌ك من تازه‌ کڵاشێنکۆفی نوێیان پێ درابوو تاکوو تاقی بکه‌نه‌وه‌ و ئه‌گه‌ریش میزان نیه‌، میزانیکه‌ن بۆ رۆژی ته‌نگانه‌. له راستیش دا ئه‌و گرووپه‌ پێشمه‌رگه له هه‌ره قاره‌مانه‌کانی هیزی بیستوونی ئه‌وکات بوون، پیم وا نیه‌ که‌سێکی ترسه‌نۆکیان تێدابوو بێ و هه‌موویان وه‌ک کورد ده‌ڵێ ده‌چوون به لووله‌ی تانکا، به‌ڕاستیش له‌ ناوچه‌کانی خۆیاندا رژیمان به زاڵه‌ هێنابوو. له باسه‌که‌ ده‌رنه‌چم ئه‌و هه‌موو پێشمه‌رگه ته‌قه‌مان له‌و سێ که‌سه ده‌کرد، ئه‌وانیش به ناچاری له یه‌ک جیا بوونه‌وه‌ و یه‌کیان به پێچه‌وانه‌ی ئه‌وانی تر خۆی بۆ به‌رزاییه‌کان ده‌کوتا. ئێمه‌ش جه‌ماعه‌تێک له شوێن ئه‌مه‌یان ده‌چووین، ده‌سته‌یه‌کی دیکه‌ش چوون بۆ ئه‌و دوو که‌سه‌که‌ی دیکه! ئه‌وه‌ی لای ئێمه چووه پشت به‌ردێک و هێنده‌ گوله‌مان به به‌رده‌که‌وه‌ نا، به‌رد خه‌ریک بوو لێک بڵاو بێته‌وه، دیسان مه‌جبوور بوو هه‌ڵێ. هه‌ڵات و ئێمه‌ش لێماندا و هه‌رجۆرێک بوو خۆیی خسته‌ ئه‌و دیو ته‌پۆڵه‌یه‌ک، کاتێک ئێمه چووینه شوێنه‌که‌ی و دیتمان که‌ خوێنی لێ ڕژاوه‌ ئیتر هێنده‌ی دیکه زاڵبووین به سه‌رید و به ته‌مابووین بڕۆین به برینداری بیگرین. تا ئێمه ئه‌م کاره‌مان کرد، ئه‌و ده‌سته‌که‌ی تر دووکه‌سه‌که‌یان ته‌سلیم کرد، و بۆیان ده‌رکه‌وت که‌ خۆمانین و جاش نین!! ئه‌مه چی بوو، نزیک ده‌ تا پانزده‌ ده‌یه‌قه‌یه‌ ئێمه ته‌قه‌ ده‌که‌ین و هاوار ده‌که‌ین و جنێو ده‌ده‌ین ئێستا خۆمانین. ئه‌و دوو که‌سه یه‌کیان شه‌هید ره‌حیم مه‌نبه‌ری بوو، و که‌وا سووره‌که‌ش کابرایه‌کی خه‌ڵکی نیه‌ر بوو که‌ تازه‌ هاتبوو بۆ پێشمه‌رگایه‌تی و هێشتا چه‌کیان پێ نه‌دابوو. ئیتر ئێمه‌ش وه‌ک ئاو بکه‌ن به‌ مل ئاگرا سارد و سڕ له جێگای خۆماندا دانیشتینه‌وه و ته‌قه‌ دامرکایه‌وه‌. ئیسته‌ خراویه‌که‌ی ئه‌وه‌یه‌ که‌ ئه‌وی ئێمه ته‌قه‌مان لێ ده‌کرد و ئێستا ده‌زانین شاهۆ لۆنی‌یه، خۆی نادا به‌ ده‌سته‌وه‌ و به‌ "سیمینۆف"ێکه‌وه که جار و باریش گیری ده‌کرد، ته‌قه‌یه‌کی لێ ده‌کردین. مه‌جبوور بوون حه‌مه‌ سه‌عید که‌ پوورزا (میمکه‌زا)ی شاهۆ بوو به بێ چه‌ک بینێرن و بۆ ئه‌وه‌ی ئه‌وه‌نیکاته‌وه‌ و پێی بڵێ که ئێمه‌ش پێشمه‌رگه‌ین و نگه‌ران به‌بێ. حه‌مه‌ سه‌عیدش به هاوار پاڕانه‌وه‌ چوو بۆ لای شاهۆ که‌ له پشت به‌ردێکه‌وه بوو و خه‌ریکی سیمینۆفه‌که‌ی بوو بۆ ئه‌وه‌ی گوله‌که‌ی تێیدا گیری کردبوو. حه‌مه‌ سه‌عید تۆزێک نزیک بووه‌وه‌ و دیسان شاهۆ به جنێودان و ته‌قه‌ کردن راوی نایه‌و به‌ره‌و دواوه‌. خوه‌لاسه‌ ماوه‌یه‌کی کێشا تاکوو باوه‌ڕمان پێ بکا. له‌م که‌ین و به‌ینه‌شدا من خۆم ئاماده‌ کرد و به‌ کۆڵه‌ پشتی ده‌رمانیه‌وه‌ چووم بۆ لایان، به‌ڵام من بڕیارم دابوو که‌ تا لای شاهۆ نه‌وه‌ستم، چوونکو ده‌مزانی زمداره‌ و خوێنڕێژی ده‌کا، هه‌ر بۆیه‌ راست چووم بۆ لای و له‌گه‌ڵ حه‌مه‌ سه‌عید دا چووینه‌ سه‌ری و ئه‌وان ده‌ستیان به‌ گریان کرد و منیش برینه‌که‌م بۆ به‌ست. تاقه‌ کولله‌یه‌ک له‌ ژێر پێی دابوو و له‌ سه‌ر پێیه‌وه‌ چووبووه‌ ده‌ره‌وه‌. واته‌ له‌و ره‌هێڵه‌ کولله‌ی ئه‌و لکه‌ قاره‌مان و شه‌ڕکه‌ره‌دا، ته‌نیا تاقه‌ گوله‌یه‌کی به‌رکه‌وتبوو!! حه‌مه‌ سه‌عید شاهۆی گرته‌ کۆڵه‌وه‌ و میش به‌ دوایاندا بۆ لای پێشمه‌رگه‌کان، دیسان ئه‌وانه‌ی شاهۆیان ده‌ناسی هاتن و تۆزێکی بۆ گریان.

تاوێک دانیشتین دیمان کابرایه‌کی دڵسۆزی پێشمه‌رگه‌ به‌ سواری که‌ره‌که‌یه‌‌وه‌ هات و چه‌ند دانه‌ شووتی (هه‌نی، شامی) بۆ هێنابووین، جا بیری لێبکه‌وه له بناری شاهۆدا بی و چه‌ند رۆژه‌ پڕی سکت نان و ئاوت نه‌خواردبێ و دوێنه‌ هه‌تاکوو ئێواره‌ شه‌ڕت کردبێ و ئێستاش شووتی سارد و سڕ بنێنه‌ به‌رده‌ستت. له راستیش دا له خه‌م و خه‌فه‌تدا هێندێکیان نه‌یانخوارد. یه‌کێک له شووتیه‌کانیش به‌شی بریندار و کادر ده‌رمانی بوو. منیش شووتیم له‌ت کرد و نامه‌ به‌رده‌ست کاک شاهۆی بریندار. هێندێک پێشمه‌رگه‌ی ساده‌ش ده‌یانوت کاکه‌ ئه‌وه‌ برینداره‌ چۆن شتی ئاوه‌کی پێ ده‌ده‌ی، به‌لام من به قسه‌یانم نه‌کرد و تێر شووتیم به‌ هه‌ردوو برینداره‌که (رۆژی رابردوو‌‌ش کاک موسته‌فا بریندار بوو بوو)‌. کاک شاهۆ تاکوو دوێکه‌ هه‌ر تام و جێژی ئه‌و هه‌نی‌یه‌ی له ده‌مدا مابوو دا و دوایی له گه‌ڵ پێشمه‌رگه‌کان بار و بنه‌مان نیا یه‌که‌وه‌ و بۆ لای بنکه‌ی هێز که‌ له شوێنێکی دیک له شاهۆ دا بوون و دوکتۆر ئه‌وڕه‌حمانیشیان له‌گه‌ڵ بوو."
تێبینی1:ده، پانزده‌ ساڵ دواتر که‌ من گه‌ڕامه‌وه‌ بۆ کوردستان، دیسان شاهۆ دیته‌وه. ئه‌و رۆژه‌ی که‌ من زه‌ماوه‌ندم ده‌کرد و دڵه‌خورپه‌یه‌کی زۆر دایگرتبووم و له‌ ماڵدا به‌ تاقی ته‌نیا دانیشتبووم و حه‌جمینم نه‌بوو، شاهۆ به‌ هه‌ناسه‌ بڕکه‌ و هه‌ڵاتن خۆی کرد به‌ ماڵدا و به‌و زاراوه‌ "لۆنی"یه‌ی خۆیه‌وه‌ که‌ ئیستاش ماویه‌تی وتی:"گوی سه‌گی لێ بوارێ ئه‌وه‌ له کوێی؟"
ـ بۆ چی بوو؟
ـ ئه‌و دووربینه‌ (کامیرا)ه‌م پێبده!‌
ـ دووربینت بۆ چیه؟‌
کوڕی خواکه‌ ئه‌وه‌نه‌ جوانیان کردووه‌ پیاو هه‌ر پێی خۆشه‌ وێنه‌ی بگرێ، (مه‌به‌ستی بووک بوو) . منیش کامیرای وێنه‌گریه‌که‌م پێداو ئه‌ویش چووبوو به‌ که‌یفی خۆی وێنه‌ی له‌ رازانه‌وه‌ی بووک و ماڵی بووک گرتبوو و له‌لاوه‌ هاته‌وه‌. وێنه‌کان ئێستاش ماون
تێبینی2: هه‌موو ئه‌و شوێنانه‌ی که ده‌بێ به دوو "ل" بنووسرێن به‌ یه‌ک "ل"مم نووسیون له‌ به‌ر ئه‌وه‌ی ئاوا "لله‌"یان لێ ده‌کا و منیش خۆشم لێ نایه‌ و بۆیه‌ وام نووسیون.